Eluvium (Trautschold, 1879) is het residu dat achterblijft wanneer mineralen oplossen en verplaatst worden door bodemwater dat door een gesteente sijpelt. Vuursteen-eluvium is een residu van vuurstenen en andere slecht oplosbare mineralen die achterblijven, nieuw worden gevormd of inspoelen vanuit bovenliggende lagen, terwijl kalk uit het krijt met vuurstenen oplost (Buurman et al., 1985)
.Het vuursteen-eluvium is op meerdere plaatsen in Zuid-Limburg en omstreken ontsloten, zoals bijvoorbeeld bij Hallembaye in België. Volgens Felder (1983) ligt hier een eluviaal pakket van 3 - 6 meters dikte op het krijt van de Gulpen Formatie, het weinig oplosbare residu van een mogelijk 20 meter dik pakket van opgeloste kalksteen. In het zuiden zijn de vuurstenen in het eluvium als die uit de Lixhe- en Lanaye members, en in het noorden als die uit de Lanaye member en het onderste gedeelte van de opvolgende Maastricht Formatie. De vuursteenknollel zijn goed bewaard en komen plaatselijk voor in enigszins verzakte en nog over tientallen meters te vervolgen oorspronkelijke lagen. De stratigrafische herkomst van de vuurstenen in het eluvium kan worden bepaald op basis van de steenkernen en afdrukken van fossielen waarvan de kalkskeletten zijn opgelost (Van Der Ham et al., 2007). Op het eluvium ligt een 5 tot 10 meter dik pakket van oligocene, gelig-witte, marine zanden van de Formatie van Tongeren, deels ingespoeld tussen de onderliggende vuurstenen in het eluvium. De kalksteen onder het eluvium kan soms verkiezeld zijn (Dusar et al., 2011).